Saturday, October 9, 2010

മനോഹരിയായ മരണം...!

എന്നും
അവശേഷിക്കാറുണ്ട്
അന്യര്‍ക്കായ് കരുതിവച്ച
ചില വാക്കുകള്‍

അവകളെ
സ്വയം ഉച്ചരിക്കുന്ന
നിമിഷങ്ങളുടെ കഠിനത
സ്മിതങ്ങളെ അശേഷം
ഒപ്പിയെടുക്കുന്നു

അനന്തമായ
ആകാശ വീഥിയില്‍
പിളര്‍ന്നുകിടക്കുന്ന
നിലാവിന്റെ നിറുകയില്‍
മേഖ ഭസ്മം പൂശി

തീര്‍ഥാടനം തുടരുന്ന
മാരുതന്റെ ചേതന
വക്രമായ കടല്‍ തിരകളില്‍
മരണത്തെ തഴുകി
ചിതറുന്നു

ആരോടും പറയാതെ
പരമ്പരകളുടെ നിഴലുകള്‍
നീണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കെ
ഏകാകിയായ്‌ ആ രാത്രി
മൌനത്തിന്‍ ചുമ്പനം
ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കയാവാം ...

മഷിയുടെ കണ്ണുനീര്‍
കടലാസുകളെ
പുല്‍കി ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ
ആ വാക്കുകള്‍ പോലും
അറിയാതെ
ഞാന്‍
കവിതകള്‍
എഴുതിക്കൊണ്ടിരുന്നു

അരുകില്‍
മനോഹരിയായ മരണം
അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി
നിന്നിരുന്നു....


കലാസുരന്‍

നിന്‍ മനോഹരമാം നിദ്രകളില്‍ ...!

നിന്‍ മനോഹരമാം നിദ്രകളില്‍
എന്നഹോരമാം സ്വപ്നലോകം
മൃദു സ്പര്‍ഷമേറ്റൊരു
തന്ത്രിപോലെ കമ്പനം കൊള്ളുമെന്‍
നിശയുടെ മൂകമാം ചുമ്പനങ്ങള്‍
മിടിക്കുന്ന ഹൃദയം ചൊല്ലുന്നു മെല്ലെ
നീ മാത്രം എന്നില്‍ നീ മാത്രമെന്നില്‍
ലതകളില്‍ തൂങ്ങുന്ന തുഷാരമായ് മനം.......
മിഴികളില്‍ പൊഴിയുന്ന മിഴിനീരായ് മനം.....
ദുഖത്താല്‍ പിടയുന്ന മാറിനെ മെല്ലെ
തഴുകുന്നു മൌനം ഇരുളിന്റെ കൈകളാല്‍
അവ നിന്റെ കൈകളായ് ഭാവിച്ച മാനസം
നിദ്രയെ പുല്‍കി ഉണര്‍ത്തുന്നു മെല്ല....
സൂര്യാഗ്നി പെട്ടൊരു മരുഭൂമിപോല്‍
മൃതമായ് ചിതകള്‍ മയങ്ങുന്നു മെല്ലെ...
അസ്ഥികള്‍ കൈകോര്‍ത്ത് ഗമിക്കയായ്
അനുരാഗമിനിയും തുടരുന്നപോലെ
കവിതകള്‍ പാടുന്ന പൂങ്കുയില്‍ അതാ
ശബ്ദങ്ങള്‍ ഇടറി കരയുന്നു ചാരെ
ശ്മശാനം പറയുന്നു നീയുമെന്‍ കൂടെ
ചിതാഗ്നി പറയുന്നു നീയുമെന്‍ കൂടെ
ചാരമായ് തീര്‍ന്നൊരീ മാനസം
കൈക്കുംബിളിലേന്തി കരയുന്നു
മൂകമാമീ നിമിഷങ്ങള്‍ ദീര്‍ഘമായ്...
വീണ്ടും പറയട്ടെ അംശുമതി
നിന്‍ മനോഹരമാം നിദ്രകളില്‍
എന്നഹോരമാം സ്വപ്നലോകം

കലാസുരന്‍